कोंलेज कट्टा २..!!

तोंडी परीक्षेला तर सरांच्याच तोंडाला फेस येई
नवनवीन चेहरे पाहून त्यांचीच तारांबळ होई
वर्षभर न पाहिलेली तोंड त्या परीक्षेला
तोंडवर करून उभी बघून त्यांची हि जीभ वळवळून येई

एकदा सरांनी मला विचारले होते, मुंबईच्या पोदार कॉलेजचे का तुम्ही
मी म्हणालो नाही तर,, सर ह्याच कॉलेजचे आहोत आम्ही
सर म्हणाले,, हो का.. मला वाटले मुंबईचे असाल म्हणून इथे कधी दिसत नसाल
सारया वर्गाने दात विचकले,, त्या तोंडी परीक्षेला मी मोठ्या धेर्याने तोंड दिले

वर्षभर गायब राहूनही जर्नल्स मात्र कम्प्लीट असायचे
जर्नल्सवर सही घेताना मात्र देवच आठवायचे
ज्यांची हवी सही ते सर हि तोंड फिरवायचे
अरे तो मी नव्हेच म्हणून थाटात सांगायचे

मग त्यांचीच ओळख त्यांना पटवून द्यावी लागे
वर्षभर हजर नसल्याचे काहीतरी कारण ठोकावे लागे
रडून बोंबलून सही तर मिळूनच जायची
ह्या प्रसंगाची सरांना हि भरपूर मजा यायची

अण्णाच्या टपरीवर मैफल जमायची
सुख दुखाच्या गप्पांची फैरी झडायची
सुख असायचं मुलींचे स्वप्न बघायचं
अन दुख फक्त एक, ती न पटल्याच

मुलींच्या मागे फिरणं तर कधी जमल नाही
खूप आवडेल अस नजेरेने कुणी हेरल नाही
जिला Heart दिल ती पण Art ला होती
मग मी Science सोबत थोडीशी "Art" हि शिकली होती

विज्ञानाच्या दुनियेत प्रेमाची कला जुळली
आयुष्यभराची अशी एक मैत्रीण मला भेटली
शिक्षण पूर्ण झाल,, कट्टा हळूहळू दूर गेला
जबाबदारीच्या ओझ्याखाली हा जीव मात्र दबत गेला

--स्नेहल