प्रीतीत झाले जीव भग्न
ते करती आता रुंदन
सवे विरहाची झालर
पुसती आली का आंदन
नजरेला झाला भार
करी असीमित ते स्फुंदन
निघाले काटेरी झुडूप ते
ज्यासी समजले होते चंदन
नावी ज्याच्या केले होते
हे मन हे अन हे स्पंदन
आक्रांदिले तेच आज
गाई वेदनेचे गुंजन
--स्नेहल
No comments:
Post a Comment