सहज सुचलेलं...

आयुष्याच्या दिव्यामध्ये
तेल तुझ्या प्रीतीच
प्रतिक ते ह्या जिवाच्या
फडफडणारया ज्योतीच...:)
--स्नेहल

अबोल ती अबोल मी
कुणीकुणाशी बोलेना
प्रयत्न केला नजरेने
पण इशारे काही टळेना..:):)
--स्नेहल

आठवणी तळपू लागतात
जाणवू लागते धग
आसमंतात दाटतात जेव्हा
पहिल्या पावसाचे ढग
--स्नेहल

ढग आला सोबत घेऊन
पहिल्या पावसाचे दोन थेंब
आठवणी कडाडतील आता
भिजून जाईल मन हे चिंब
--स्नेहल

त्याच वागणच तसच असत
कुणाकुणाच्या आवारात बरसत असतो
आणि, स्वताच्या सरींसोबत
दुसऱ्यांच्या भावना हि सावरत असतो....
--स्नेहल

तो घालतो जेव्हा
हर दु:खावर फुंकर
कठीण वाट हि तेव्हा
वाटू लागते सुकर
--स्नेहल

निरव शांततेतच आपल
खर असणार अस्तित्व कळत
उजेडात रूप लपवण्याच
पितळ तिथेच तर उघड पडत...!!
--स्नेहल

बरसत असतात ना
जेव्हा सरी बेधुंद
त्यात असतात डोळ्यातल्या
अश्रुंचे दोन थेंब...
--स्नेहल


आसवांना बस हवा असतो
बरसण्याचा एक बहाणा
सरींसोबत बरोबर साधतात
मनावर अचूक निशाणा...
--स्नेहल