कलेवर मी संचीले
मन चितेचे रचिले
अश्रुंचे होता फुले
सरणावर तेच वाहिले
वेदनेचे लचके तोडले
काळजाचे लक्तर लोम्बले
सुकर मार्गाचीया ठायी
काट्यांचे ठाव झोंबले
तव छंद मनी जपिले
मम आभासी भासले
तव रुष्ट होऊन बसिले
मन कळवळून आक्रांदिले
डाव घटीकेचा ठरीला
क्षणात ची फिस्कटला
तव प्रीत आज जैसे
फास गळीचा उरीला
--स्नेहल
No comments:
Post a Comment