Thursday, August 25, 2011
Tuesday, July 26, 2011
मी अन तू...!!
प्रेमापेक्षा मैत्री सुंदर.. मैत्री पेक्षा तू
नात अस अनमोल आपलं.. जे मनात जपतेस तू
शब्दापेक्षा भाव सुंदर.. भावनेत असतेस तू
मनातल्या हर छटेत.. हसताना दिसतेस तू
प्रत्येक क्षणी अन क्षणोक्षणी.. आठवणीत असतेस तू
क्षणा क्षणावर तुझच राज्य.. हर क्षण जगवतेस तू
कळत नकळत कळले नाही.. कशी जीवनात आलीस तू
नजरेतून उतरून कळले नाही.. कशी मनात उतरलीस तू
चूक भूल अन आशा अपेक्षा.. मनात ठेवतेस तू
क्षमा करून सारया चुकींवर.. पुन्हा सोबत असतेस तू
ना भासे साथ कुणाची जेव्हा.. समोर असतेस तू
मैत्री असावी अशीच अखंडित.. त्यात असावे फक्त मी अन तू
--स्नेहल
Monday, July 25, 2011
कातिल रात..!
संकटों से गुजरी है रात
फिर नयी सुबह आई है
कही खुशहाली का सुकून है
कहीं अपनों ने जान गवाई है
भगवान्, ये राक्षसों की सेना
क्यूँ यहाँ भिजवाई है
तेरे ही दामन के निचे
इन्होने की ये शैतानी है
चीख रहे है बूढ़े बच्चे
लाशों को भी ये तड्पाई है
एक इन्सान को देखो
आज टुकडो में गिनवाई है
सुबह की रौशनी में अब
लाशें अपनों की पहचानी है
अब तो जागो दुनियावालो
देखो ना ये कैसी हैवानी है
क्या थी हमारी गलती
क्यूँ हमने ये पाया है
घर का चिराग देखो आज
बुझकर घरपर आया है
कल खेल रहा था गोद में
आज लाश बनकर आया है
माँ को मिलने को बेटा आज
कफ़न में लिपट कर आया है
रोती बिलगती माएँ
बेटे के लिए तड़प रही है
उजड़ी हुई गोद को
न जाने कैसे समेट रही है
उजड़ी हुई गोद को
न जाने कैसे समेट रही है.....
--स्नेहल
देह...
झुंडीच्या झुंडी वेताळांच्या
झोंबल्याशिवाय सोडत नाही
दोन कवडीच्या बदल्यामध्ये
अब्रूला मोकळ सोडत नाही
रंगलेल्या चेहरयामागे
बेरंग आयुष्य कुणी बघत नाही
उत्तान शरीरा मागे
उध्वस्त मन कुणी शोधत नाही
प्रेमाचं कुणी भेटलं तरी
प्रेमाला इथे जागा नाही
मनात असली इच्छा तरी
इच्छेला इथे थारा नाही
नशिबी आले दुख
सोसण्याशिवाय पर्याय नाही
देवाने दिलाय देह
विकण्यावर काही उपाय नाही
वासनांध दुनियामध्ये
दिलदारांची तशी कमी नाही
चुकून कधी भेटले तरी
पुन्हा भेटीची मात्र हमी नाही
डोळे आपले असले तरी
स्वप्नावर नियंत्रण नाही
शरीराशिवाय निखळ प्रेमाचे
कुठलेही आमंत्रण नाही
आयुष्याचे फलित काय
ह्या जीवाला हि माहित नाही
देहाशिवाय ह्या जीवाला
कुणी कुठे विचारत नाही
आज आहे तारुण्य
भविष्याची चिंता नाही
देहाच्या बाजारामध्ये
भावनेचा गुंता नाही
देहाला लाख ओरबडणारे
कुरवाळणारे मात्र कुणी नाही
ह्या जगाच्या संसारात
संसारासाठी कुणी नाही
गिर्हाईक सुद्धा एक देह
त्याला काही भाव नाही
भाव असेल त्याला
ज्याला ह्या देहाची हाव नाही
--स्नेहल
Friday, July 1, 2011
अ - तूट नाते...
जोडले जे नाते
बोलुनी धादांत खोटे
शब्द ओघळती मोठे
मात्र भाव अप्पलपोटे
कठीण प्रसंगी समजे
कोण खरे अन खोटे
कोण असती आपले
कोण नुसतेच गोटे
प्रेम कमकुवत असता
नात्यांना फुटता फाटे
बंध हे क्षीण होता
नाते राहते वांझोटे
रेतीसम असते नाते
आवळता साथ सोडे
बंध खेचता जोरात
अश्रूचा बांध फोडे
--स्नेहल
आयुष्याची झाली माती..!!
आयुष्याची झाली माती,, भरकटली हि नाती
उरली काही आशा नाही,, उरले काही हाती
दुभंगले हे मन अन चित्त,, आपल्यांच्या पाती
भरडून गेले सारे जेव्हा,, फिरली नियतीची जाती
दोन क्षणाचे असे सोबती,, दोन क्षणाची प्रीती
उरली काही आशा नाही,, उरले काही हाती
पेटलेला विरहाचा वणवा,, सर्वस्व गेले सती
विझला जेव्हा, झाली होती,, राख रांगोळी अति
दुख उरले जीवनी आता ,, झाली सुखांची क्षति
उरली काही आशा नाही,, उरली काही हाती
सुचेना आता काही अन,, भ्रष्ट झाली मति
गोठलेल्या आसवातून,, बरसून येई प्रीती
आठवणींच्या विळख्यात,, स्पंदन हि सोडी छाती
उरली काही आशा नाही,, उरले काही हाती
आयुष्याची झाली माती,, भरकटली हि नाती
उरली काही आशा नाही,, उरले काही हाती
--स्नेहल
मन चिंतीत जाहले
मन चिंतीत जाहले
आप्तांनी तया ना ओळखले
मन चिंतीत जाहले
अश्रुंचे झरे वाहुनी थिजले
विचारमंथनातून भाव निजले
मन आक्रांदुनी कन्हले.....
कुणी तयाला नाही पुसले
मन स्फुन्दित राहले....
युगांचे दु:ख पदरी थाटले
परीजनाना सुख वाटले
मन नात्यात फसले....
कुणी जाणेना तयाने काय भोगले
मन सोसत राहिले....
घर वरून दिसे सजवलेले
नाते आतील उसवलेले
यत्न करीत राहिले....
कुणी तयाला नाही भेटले
मन शोधीत राहिले....
मन चिंतीत जाहले
आप्तांनी तया ना ओळखले
मन चिंतीत जाहले
--स्नेहल
Wednesday, June 1, 2011
ये जिंदगी एक किताब है
ये जिंदगी एक किताब है
हर पन्ना पन्ना एक ख्वाब है
भगवन का दिया ये ख़िताब है
ये जिंदगी लाजवाब है
हर पन्ने पन्ने पे है लिखा
एक एक अक्षर जो प्यार से
संभालना इसे है ठीक से
ये ना मिटे किसी वजह से
भगवन का दिया ये ख़िताब है
ये जिंदगी लाजवाब है
..........ये जिंदगी एक किताब है
हर अक्षर अक्षर पे चढ़ाया है
भावों का रंग ये अनोखा है
हर रंग में दुवाओ का मिलाप है
आंसू के संग हसी का आधार है
भगवान का दिया ये ख़िताब है
ये जिंदगी लाजवाब है
...........ये जिंदगी एक किताब है
जैसे जैसे पन्ने ये पलटते है
जिंदगी का सफ़र समेटते है
यादों में सब बस जाता है
किताब को होता मिटाना है
भगवन का ये दिया ये ख़िताब है
ये जिंदगी लाजवाब है
.......... ये जिंदगी एक किताब है
आखरी पन्ना बड़ा कठिन है
किताब जो उसे अब लौटाना है
बस हरपल ध्यान में रखना है
इस किताब को पावन रखना है
भगवन का ये दिया ये ख़िताब है
ये जिंदगी लाजवाब है
.......... ये जिंदगी एक किताब है
--स्नेहल
Monday, May 30, 2011
गुमसुम बैठी हो क्यूँ...?? गुमसुम
पति ---
गुमसुम बैठी हो क्यूँ...?? गुमसुम
कुछ तो बताओ ना..... हमदम
गुमसुम बैठी हो क्यूँ...?? गुमसुम
एकबार मुझे तो देखो
एकबार तो मुस्काओ
क्या दिल में छुपा के बैठे
वोह हमको तो बतलाओ
हम तो संग है तेरे..... हरदम
गुमसुम बैठी हो क्यूँ ...?? गुमसुम
कुछ तो बताओ ना... हमदम
तेरी बात सुनसुन के तो
दिल को ख़ुशी मिलती है
तेरी आवाज से ही तो
जिंदगी हसीं लगती है
कुछ बात तो करो ना... ऐ सनम
गुमसुम बैठी हो क्यूँ ...?? गुमसुम
कुछ तो बताओ ना... हमदम
नाराज हो क्या किससे
गलती हुई क्या मुझसे
चलो माफ़ी भी मांगते है
अब भी रूठे क्यूँ ऐसे
अब छोडो ये गुस्सा... जानेमन
गुमसुम बैठी हो क्यूँ ...?? गुमसुम
कुछ तो बताओ ना... हमदम
पत्नी--
हफ्ते के बाद आते हो
एक दिन तो साथ रहते हो
जल्दी नहीं फिर भी क्यूँ
तुम नहीं आ सकते हो
गलती की है ये सजा... बेरहम
ताकि तुम भी जान सको... अकेलापन
पति--
माना हुई गलती मेरी
पर होगी ना मज़बूरी
जानती तो हो तुम
कितनी लम्बी है दुरी
ऐसे ना रूठो तुम.... ऐ सनम
गुमसुम ना तुम रहो... हमदम
यूँही पास ही तुम रहो.... जानेमन
--स्नेहल
सहज सुचलेल.....
ढग येतील वाजत गाजत
बरसत थेंबावर थेंब
हर्ष होईल मातीला
अन सृष्टी भिजेल चिंब....!!
--स्नेहल
सोडून ती गेली होती
मला कठीण आडवळणावर
विनवून पुन्हा आली
जेव्हा होतो मी सरणावर....
--स्नेहल
वेळ काळची तिला
नव्हतीच काही जाणीव
हीच तर होती
तिच्या प्रेमामध्ये उणीव....
--स्नेहल
शब्द थांबले तर
सांग भावना मोकळ्या कश्या होतील
आणि छान लिहिले नाही तर
तुला हसण्याच्या उकळ्या कश्या येतील...:)
--स्नेहल
प्रेम इतक अबोल होत
कि ते तीच तिला हि कळलं नाही
मी ओरडून बोलवत राहिलो
पण तीच पाऊल काही वळल नाही...
--स्नेहल
कान टोचून हि
ती काही बदलली नाही
मी खचून गेलो
पण ती काही सुधारली नाही...
--स्नेहल
जेव्हा झाली तिला प्रेमाची जाणीव
आणि आली होती थोडी कीव
हा देह होता सरणावर
अन उडून गेला होता जीव..!
...--स्नेहल
पण, कदाचित---
खोली असेल तिच्या प्रेमामध्ये
म्हणून वरून दिसायची शांत
हे सगळे हि कळले तेव्हा
जेव्हा झाला होता अंत...!
--स्नेहल
आता विचार करूच नये
एका ठिकाणी बसावे शांत
घेऊन टाकावा संन्यास
अन होऊन जावे संत....:):)
--स्नेहल
संन्यास घेऊन कुठे करू
नसता डोक्याला भार
बायको रात्री देणार नाही
जेवणात भातावर सार...:):)
--स्नेहल
बरसत थेंबावर थेंब
हर्ष होईल मातीला
अन सृष्टी भिजेल चिंब....!!
--स्नेहल
सोडून ती गेली होती
मला कठीण आडवळणावर
विनवून पुन्हा आली
जेव्हा होतो मी सरणावर....
--स्नेहल
वेळ काळची तिला
नव्हतीच काही जाणीव
हीच तर होती
तिच्या प्रेमामध्ये उणीव....
--स्नेहल
शब्द थांबले तर
सांग भावना मोकळ्या कश्या होतील
आणि छान लिहिले नाही तर
तुला हसण्याच्या उकळ्या कश्या येतील...:)
--स्नेहल
प्रेम इतक अबोल होत
कि ते तीच तिला हि कळलं नाही
मी ओरडून बोलवत राहिलो
पण तीच पाऊल काही वळल नाही...
--स्नेहल
कान टोचून हि
ती काही बदलली नाही
मी खचून गेलो
पण ती काही सुधारली नाही...
--स्नेहल
जेव्हा झाली तिला प्रेमाची जाणीव
आणि आली होती थोडी कीव
हा देह होता सरणावर
अन उडून गेला होता जीव..!
...--स्नेहल
पण, कदाचित---
खोली असेल तिच्या प्रेमामध्ये
म्हणून वरून दिसायची शांत
हे सगळे हि कळले तेव्हा
जेव्हा झाला होता अंत...!
--स्नेहल
आता विचार करूच नये
एका ठिकाणी बसावे शांत
घेऊन टाकावा संन्यास
अन होऊन जावे संत....:):)
--स्नेहल
संन्यास घेऊन कुठे करू
नसता डोक्याला भार
बायको रात्री देणार नाही
जेवणात भातावर सार...:):)
--स्नेहल
Thursday, May 26, 2011
वाट जीवघेणी..!
आठवणीचा वणवा पेटला होता
अश्रू हि काठावर टेकला होता
आज काही अघटीत होणार
मनात घेऊन बसला होता
मनात वारा वाहत होता
भावना अश्या बघत होता
वणवा जसा भडकला होता
विचार अचानक तडकला होता
.......आज काही अघटीत होणार
मनात घेऊन बसला होता
काटा जोरात फिरत होता
वेळ मात्र सरत नव्हता
वाट समोर असूनही
वाटेमध्ये अडकला होता
.......आज काही अघटीत होणार
मनात घेऊन बसला होता
दुष्ट चक्राच्या गर्तेत होता
नियतीच्या खेळात सापडला होता
वेळ आली होती मात्र
काळ आज आला नव्हता
........अस अघटीत नव्हतच होणार
म्हणून मनात खुदकन हसला होता
अश्रुने उडी मारून
आनंद व्यक्त केला होता
तो मग आपसूकच
तिच्या मिठीत सामावला होता
........तो मग आपसूकच
तिच्या मिठीत सामावला होता
--स्नेहल
भ्रष्ट - आचार...!!
बेईमानी से भरपूर है
स्वार्थ से ही बनता है
जोरशोर से हर जगह
बिकता भ्रष्ट - आचार है
देश की ना चिंता है
पैसों का बस विचार है
देश का हो कुछ भी
बेचना भ्रष्ट - आचार है
जनता तो भोली है
इनके सामने लाचार है
जहा जाओ वहां बस
मिलता भ्रष्ट - आचार है
अपनों के खयालो में
डूबा यहाँ संसार है
फिकर है किसकी बस
करना भ्रष्ट - आचार है
करना और खाना है
देश को दिखाना है
जेल में जाकर भी
भ्रष्ट - आचार का गुणगाना है
ना कोई सीमा है
ना किसीपे लगाम है
सालों से बन रहा
यहाँ भ्रष्ट - आचार है
कोई जानता नहीं
ना किसी को पता है
कब ख़राब होकर ये
फेकना भ्रष्ट -आचार है
--स्नेहल
Wednesday, May 25, 2011
सबका मलिक एक है..!!
भगवान हो या अल्लाह है
हम सारे तो उसीके रूप है
जीना है तो शान से जिओ
जीवन दिया जो हमें एक है
....सबका मालिक एक है
सबका मालिक एक है
धरम जाती में फरक है
खून का रंग तो एक है
रहन सहन में फरक है
पर दुःख दर्द तो एक है
....सबका मालिक एक है
सबका मालिक एक है
साथ साथ रहना है
हसी ख़ुशी जीना है
इन्सान के जनम में
जीना सभी को नेक है
....सबका मालिक एक है
सबका मालिक एक है
भगवान ने ना किया
हम में जो कोई भेद है
कोई लाख बढ़ाये दुरी
हम सब एक है
.....सबका मालिक एक है
सबका मालिक एक है
आरती हो या नमाज हो
पुकारते जिसे वोह एक है
मंदिर हो या मस्जिद हो
सबका मालिक एक है
.....सबका मालिक एक है
सबका मालिक एक है
--स्नेहल
सहज सुचलेलं...
आयुष्याच्या दिव्यामध्ये
तेल तुझ्या प्रीतीच
प्रतिक ते ह्या जिवाच्या
फडफडणारया ज्योतीच...:)
--स्नेहल
अबोल ती अबोल मी
कुणीकुणाशी बोलेना
प्रयत्न केला नजरेने
पण इशारे काही टळेना..:):)
--स्नेहल
आठवणी तळपू लागतात
जाणवू लागते धग
आसमंतात दाटतात जेव्हा
पहिल्या पावसाचे ढग
--स्नेहल
ढग आला सोबत घेऊन
पहिल्या पावसाचे दोन थेंब
आठवणी कडाडतील आता
भिजून जाईल मन हे चिंब
--स्नेहल
त्याच वागणच तसच असत
कुणाकुणाच्या आवारात बरसत असतो
आणि, स्वताच्या सरींसोबत
दुसऱ्यांच्या भावना हि सावरत असतो....
--स्नेहल
तो घालतो जेव्हा
हर दु:खावर फुंकर
कठीण वाट हि तेव्हा
वाटू लागते सुकर
--स्नेहल
निरव शांततेतच आपल
खर असणार अस्तित्व कळत
उजेडात रूप लपवण्याच
पितळ तिथेच तर उघड पडत...!!
--स्नेहल
बरसत असतात ना
जेव्हा सरी बेधुंद
त्यात असतात डोळ्यातल्या
अश्रुंचे दोन थेंब...
--स्नेहल
आसवांना बस हवा असतो
बरसण्याचा एक बहाणा
सरींसोबत बरोबर साधतात
मनावर अचूक निशाणा...
--स्नेहल
तेल तुझ्या प्रीतीच
प्रतिक ते ह्या जिवाच्या
फडफडणारया ज्योतीच...:)
--स्नेहल
अबोल ती अबोल मी
कुणीकुणाशी बोलेना
प्रयत्न केला नजरेने
पण इशारे काही टळेना..:):)
--स्नेहल
आठवणी तळपू लागतात
जाणवू लागते धग
आसमंतात दाटतात जेव्हा
पहिल्या पावसाचे ढग
--स्नेहल
ढग आला सोबत घेऊन
पहिल्या पावसाचे दोन थेंब
आठवणी कडाडतील आता
भिजून जाईल मन हे चिंब
--स्नेहल
त्याच वागणच तसच असत
कुणाकुणाच्या आवारात बरसत असतो
आणि, स्वताच्या सरींसोबत
दुसऱ्यांच्या भावना हि सावरत असतो....
--स्नेहल
तो घालतो जेव्हा
हर दु:खावर फुंकर
कठीण वाट हि तेव्हा
वाटू लागते सुकर
--स्नेहल
निरव शांततेतच आपल
खर असणार अस्तित्व कळत
उजेडात रूप लपवण्याच
पितळ तिथेच तर उघड पडत...!!
--स्नेहल
बरसत असतात ना
जेव्हा सरी बेधुंद
त्यात असतात डोळ्यातल्या
अश्रुंचे दोन थेंब...
--स्नेहल
आसवांना बस हवा असतो
बरसण्याचा एक बहाणा
सरींसोबत बरोबर साधतात
मनावर अचूक निशाणा...
--स्नेहल
Monday, May 23, 2011
चाहूल..!
दोन जीव होते तळमळलेले
वर्षांचे स्वप्न जे बघितलेले
आता पुरे ते होईल....
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
एक सोबती येईल..!!
काटेरी ते अवघड वळणे
टोचून टोचून असे बोलणे
आता बंद ते होईल....
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
एक सोबती येईल..!!
दगडांमध्ये भेटेल पारस
मिळेल आता गोड वारस
दु:ख दूर ते होईल....
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
एक सोबती येईल..!!
नात्यामधला मधुर बदल हा
ज्याची होती फार प्रतीक्षा
दुडू दुडू धावत येईल....
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
एक सोबती येईल..!!
दयावंत तो परमेश्वर जो
आला धावून दुख बघून तो
असाच सोबत राहील...!!
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
एक सोबती येईल..!!
--स्नेहल
असाच का असावा बाप..?
कधी काळजी करू नये
कधी जवळ घेऊ नये
द्यावा फक्त डोक्याला ताप
असाच का असावा बाप..???
कधी गोड बोलूच नये
कधी लाड करूच नये
बस दिसल्यावर फक्त झाप
असाच का असावा बाप...???
मुलं म्हणजे डोक्याला ताण
नसावी कुणाच्या मनाची जाण
पैश्याने संबंधाचे करावे मोजमाप
असाच का असावा बाप...???
प्रेम इतके जीर्ण असावे
नाते इतके क्षीण असावे
कधीच नसावी प्रेमाची थाप
असाच का असावा बाप...???
मुलांना तुछ्ह समजावे
कुणाला हि न जपावे
रागाचा नेहमी दाखवावा प्रताप
असाच का असावा बाप...???
दिवस दिवस संभाषण नसावे
"स्व" मधून कधी बाहेर न यावे
नेहमी करावा स्वत्वाचा आलाप
असाच का असावा बाप...???
घरात खूप दरारा असावा
समोरचा प्रत्येक जण भ्यावा
हाक ऐकून भीतीने लागावी धाप
असाच का असावा बाप...???
प्रश्न नेहमी सोबत राहतात
पण अश्रूंची साथ सुटत नाही
बाप समोर असतो मात्र
तो "बेटा" कधी म्हणत नाही
जन्म देऊन ह्या जीवाला फुलवले
दूर सारून असे मनाला तुडवले
प्रश्न पडतो नेहमी असा
ह्याने ह्या जीवाला तरी का घडवले...???
.......ह्याने ह्या जीवाला तरी का घडवले ...???
--स्नेहल
Saturday, May 21, 2011
यातना..!
अश्रूंनी काया भिजली होती
जागच्या जागी ती हि थिजली होती
काया थिजून मन का थिजणार होत
आठवणीत रोज ते तसंच भिजणार होत
नजर तिला शेवटच न्याहाळत होती
बघताना ती हि भान विसरली होती
मनातील रूप दिसण का थांबणार होत
मूकपणे ते समोर हरक्षण दिसणार होत
मनात जागत होत्या आठवणी गर्द
विचारात घालवलेल्या त्या राती सर्द
सार काही एका क्षणात का सुटणार होत
ती जाऊन खरच का प्रेम तुटणार होत
एक मूक आवाज दिला जेव्हा
वळून बघितलं होत तिने तेव्हा
आशेचे किरण तेव्हा का चमकणार होते
प्रेम माझे पुन्हा मागे का फिरकणार होते
यातनेत ह्या स्पंदन मागे पडत होते
मनातील उत्तुंग भाव कमी होत होते
हळूहळू स्पंदन का साथ सोडणार होते
आत्म्याविण शरीर जगून तरी काय करणार होते
आत्म्याविण शरीर जगून तरी काय करणार होते...
--स्नेहल
Thursday, May 19, 2011
सहज सुचलेलं...!
मी दिली होती अंधकारात
एक ज्योत नव्या आशेची
प्रकाशुनी तू टाकली ठिणगी
अन राख केली प्रीतीची....
--स्नेहल
एका नजरेत बघून तिला
चेहरा मनात झाला जप्त
हृदयात हि उमलू लागल्या
प्रेमाच्या इच्छा आता सुप्त....:)
--स्नेहल
बरोबर आहे सगळ तरी काहीतरी चुकतंय
सगळ काही जुळून हि काहीतरी सुटतंय
काळजीच्या ओझ्याने हे काळीज हि झुकतंय
वेदनेच्या लाटेत हळूहळू स्पंदन हि तुटतंय..........:(
--स्नेहल
एक ज्योत नव्या आशेची
प्रकाशुनी तू टाकली ठिणगी
अन राख केली प्रीतीची....
--स्नेहल
एका नजरेत बघून तिला
चेहरा मनात झाला जप्त
हृदयात हि उमलू लागल्या
प्रेमाच्या इच्छा आता सुप्त....:)
--स्नेहल
बरोबर आहे सगळ तरी काहीतरी चुकतंय
सगळ काही जुळून हि काहीतरी सुटतंय
काळजीच्या ओझ्याने हे काळीज हि झुकतंय
वेदनेच्या लाटेत हळूहळू स्पंदन हि तुटतंय..........:(
--स्नेहल
बट्याबोळ..!!
जमता जमता सारे विस्कटे
घडी बसता सारे फिसकटे
हर क्षणावर परक्याचा पहारा
कुणा कुणाचा नसे सहारा
नियती खेळती असा खेळ
जमू देईना काही मेळ
नशीब हि करती आता थट्टा
लावे ह्या जीवावर सट्टा
इच्छा असून परवानगी नाही
सुख असून आनंदी नाही
झालाय सारा असा घोळ
जीवनाचा झालाय बट्याबोळ
..........जीवनाचा झालाय बट्याबोळ
--स्नेहल
घडी बसता सारे फिसकटे
हर क्षणावर परक्याचा पहारा
कुणा कुणाचा नसे सहारा
नियती खेळती असा खेळ
जमू देईना काही मेळ
नशीब हि करती आता थट्टा
लावे ह्या जीवावर सट्टा
इच्छा असून परवानगी नाही
सुख असून आनंदी नाही
झालाय सारा असा घोळ
जीवनाचा झालाय बट्याबोळ
..........जीवनाचा झालाय बट्याबोळ
--स्नेहल
रुंदन..!!
प्रीतीत झाले जीव भग्न
ते करती आता रुंदन
सवे विरहाची झालर
पुसती आली का आंदन
नजरेला झाला भार
करी असीमित ते स्फुंदन
निघाले काटेरी झुडूप ते
ज्यासी समजले होते चंदन
नावी ज्याच्या केले होते
हे मन हे अन हे स्पंदन
आक्रांदिले तेच आज
गाई वेदनेचे गुंजन
--स्नेहल
ते करती आता रुंदन
सवे विरहाची झालर
पुसती आली का आंदन
नजरेला झाला भार
करी असीमित ते स्फुंदन
निघाले काटेरी झुडूप ते
ज्यासी समजले होते चंदन
नावी ज्याच्या केले होते
हे मन हे अन हे स्पंदन
आक्रांदिले तेच आज
गाई वेदनेचे गुंजन
--स्नेहल
वैरी..!!
दोन क्षण झाडल्या
प्रेमाच्या चार फैरी
देऊन दु:ख गेला
अन प्रीत झाली वैरी
उडून गेल्या क्षणात
घेतलेल्या आणाभाका
तोडून बंध गेला
दुष्ट हवेचा झोका
मनात रेखलेली
मी सुख स्वप्नाची नक्षी
त्याने पुसले सर्वकाही
अन ठेविले मलाच साक्षी
सत्य वदले मी पण
असत्याचा तो कैवारी
घेऊन मनात वैर
झाला तो हत्यारी
ते स्वप्न विरले
अन तोडले ते पाश
सात जन्माचा करवला
त्याने असा विनाश
सात जन्माचा करवला
........त्याने असा विनाश
---स्नेहल
प्रेमाच्या चार फैरी
देऊन दु:ख गेला
अन प्रीत झाली वैरी
उडून गेल्या क्षणात
घेतलेल्या आणाभाका
तोडून बंध गेला
दुष्ट हवेचा झोका
मनात रेखलेली
मी सुख स्वप्नाची नक्षी
त्याने पुसले सर्वकाही
अन ठेविले मलाच साक्षी
सत्य वदले मी पण
असत्याचा तो कैवारी
घेऊन मनात वैर
झाला तो हत्यारी
ते स्वप्न विरले
अन तोडले ते पाश
सात जन्माचा करवला
त्याने असा विनाश
सात जन्माचा करवला
........त्याने असा विनाश
---स्नेहल
Monday, May 16, 2011
एका शब्दाची कहाणी.....
एक शब्द पेटला होता
हातातून सुटला होता
राणीच्या मनाचा ठाव
त्याने घेतला होता
समज झाले गैर
राजा अति सैरभैर
त्याच शब्दाने तेव्हा
राजाशी केले बैर
शब्द येणे तो परत
शक्य नव्हते आता
माफीचा आता शब्द
राणीला विनवीत होता
राणीने केले माफ
राजाचे मन ते साफ
शब्दाने केला घोळ
मनात अति कल्लोळ
राजाने जाणिले तेव्हा
शब्दाचा खेळ हा दुष्ट
राणीला केले होते
एका क्षणात त्याने रुष्ट
राजाच्या डोळा पाणी
करी विनंती केविलवाणी
एकदा कवेत घे ग
माझ्या प्रेमळ राणी
एकदा कवेत घे ग
...... माझ्या प्रेमळ राणी
हातातून सुटला होता
राणीच्या मनाचा ठाव
त्याने घेतला होता
समज झाले गैर
राजा अति सैरभैर
त्याच शब्दाने तेव्हा
राजाशी केले बैर
शब्द येणे तो परत
शक्य नव्हते आता
माफीचा आता शब्द
राणीला विनवीत होता
राणीने केले माफ
राजाचे मन ते साफ
शब्दाने केला घोळ
मनात अति कल्लोळ
राजाने जाणिले तेव्हा
शब्दाचा खेळ हा दुष्ट
राणीला केले होते
एका क्षणात त्याने रुष्ट
राजाच्या डोळा पाणी
करी विनंती केविलवाणी
एकदा कवेत घे ग
माझ्या प्रेमळ राणी
एकदा कवेत घे ग
...... माझ्या प्रेमळ राणी
मी द्विधा.. मी द्विधा...
काय वर्णावी माझी व्यथा
कोणा सांगावी हि कथा
दोन वळणावर आहे उभा
मी द्विधा मी द्विधा
भावनांचा झालाय गुंता
काय निवडावे हीच चिंता
निर्णय घेण्याची नाही मुभा
मी द्विधा मी द्विधा
एका वळणावर प्रेम खुणावी
एका वळणावर कर्तव्य बोलवी
अस्तित्वावरच आता आलीय गदा
मी द्विधा मी द्विधा
प्रेमावर आहे अति विश्वास
जीवनाचा हि होतोय ह्रास
अपेक्षा आवड कळून सुद्धा
मी द्विधा मी द्विधा
काय करावे काही कळेना
कुठे काहीच कसे सुचेना
नेमकी कशाची आहे हि क्षुधा
मी द्विधा मी द्विधा
कोणा सांगावी हि कथा
दोन वळणावर आहे उभा
मी द्विधा मी द्विधा
भावनांचा झालाय गुंता
काय निवडावे हीच चिंता
निर्णय घेण्याची नाही मुभा
मी द्विधा मी द्विधा
एका वळणावर प्रेम खुणावी
एका वळणावर कर्तव्य बोलवी
अस्तित्वावरच आता आलीय गदा
मी द्विधा मी द्विधा
प्रेमावर आहे अति विश्वास
जीवनाचा हि होतोय ह्रास
अपेक्षा आवड कळून सुद्धा
मी द्विधा मी द्विधा
काय करावे काही कळेना
कुठे काहीच कसे सुचेना
नेमकी कशाची आहे हि क्षुधा
मी द्विधा मी द्विधा
Thursday, May 5, 2011
आयुष्याच्या ह्या वळणावर..!!
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
अश्रू दाटती ह्या नयनावर
कुठे कुणी ना दिसे आपल
दृष्ट लागली का नात्यावर
काळाच्या तोडूनिया भिंती
आठवणी आदळती मनावर
क्षणभंगुर ती स्नेहाची प्रीती
नाही उरली आता इथवर
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
अश्रू दाटती ह्या नयनावर...
एकट्या अश्या ह्या जगण्यावर
नाही भरवसा आता जन्मावर
प्रेम भावना सारे बेवारस
नाही कवडसा ह्या अंधारावर
आयुष्याच्या ह्या वळणावर
अश्रू दाटती ह्या नयनावर
कुठे कुणी ना दिसते आपल
दृष्ट लागली का नात्यावर....
--स्नेहल
तू यावे अन.....
जीवघेण्या ग्रीष्मात तू झुळूक बनून यावे
एकांताच्या रणात तू सर बनून बरसावे
दुष्ट जगाच्या चिखलात तू कमळ बनून फुलावे
मन पारंब्यावर तू एक पाखरू बनून झुलावे
कोरड्या न शुष्क मनी तू दव बनून यावे
काळजाच्या ढेकळास तू ओलावून जावे
पाषाण ह्या हृदयात तू झरा बनून यावे
मन पाषाणाला तू पाझर फोडून जावे
असह्य ह्या उन्हात तू सावली बनून यावे
शीतल जल पसरून तू मृदगंध पसरावे
शिडकावा प्रेमाचा तू हळुवार करून जावे
ह्या जीवन बागेला तू प्रेमाने फुलवावे
--स्नेहल
हरवलेले क्षण..!!
काळाच्या ओघात
माणस हरवतात
आठवणीच्या झरोक्यातून
हळूच डोकावतात
मनाच्या कप्प्यात
तीच वसतात
नजरेला दिसत नाहीत
पण अश्रुनी ओलावतात
क्षण हि त्यांच्याविना
युगांप्रमाणे भासतात
दु:ख अन वेदना
सोबतच चालतात
त्या जीवांना बिलगण्यासाठी
जीव कासावीस होतो
जुने क्षण ओंजळीत आणण्याचा
केविलवाणा प्रयत्न होतो
--स्नेहल
तिची आठवण..!!
आठवणीतून अशी
ती का डोकावतेय
वेदनेच्या झोकासोबत
ती का झोकावतेय
डोळ्यांच्या कडा
ती का ओलावतेय
अश्रुना लोटण्यास
ती का सोकावतेय
दूर असूनही
ती का सतावतेय
मनाने जवळ हि
तीच का वाटतेय
इतके छळून हि
तीच का आठवतेय
शुष्क ह्या मनाला
तिची आठवणच जगवतेय
--स्नेहल
सुखांत..!!
मन हे अशांत रे
शोधी क्षण निवांत रे
करती आकांत रे
शोधी सुखांत रे
मन एकटे.. मन बावरे
मारी कुणाही हाक रे
जीवघेणा एकांत रे
शोधी सुखांत रे...
मन हे अशांत रे
शोधी क्षण निवांत रे
मन आश्रित मन चिंतीत
सहे वेदना हे अखंडित
हि दु:ख अनंत रे
शोधी सुखांत रे....
मन हे अशांत रे
शोधी क्षण निवांत रे
मन तोडले मन छाटले
सुख जावून कुठे लोपले
फिरे भ्रांत भ्रांत रे
शोधी सुखांत रे....
मन हे अशांत रे
शोधी क्षण निवांत रे
मन भाबडे मन हळवे
वेडी आशा अजुनी बाळगे
सुख येतील शिंपित रे
क्षण येतील निवांत रे...
मन हे अशांत रे
शोधी क्षण निवांत रे
करती आकांत रे
शोधी सुखांत रे
.... शोधी सुखांत रे
-- स्नेहल
तुकारामाची माऊली...
भरला संसार सोडून
वेड भक्तीच पांघरून
विठू माऊलीच्या पायी
तुका जाई तो रंगून
ऐशोआरामाशी वंचित
विठायीला आयुष्य अर्पित
छळती जरी सारे
ध्येय ढळे ना किंचित
लेकरास तव घेण्यास
पुष्पक विमान अवतरती
भक्तीच्या रम्य रूपासी
अखेर माऊलीच कवटाळती...
--स्नेहल
फास..!!
कलेवर मी संचीले
मन चितेचे रचिले
अश्रुंचे होता फुले
सरणावर तेच वाहिले
वेदनेचे लचके तोडले
काळजाचे लक्तर लोम्बले
सुकर मार्गाचीया ठायी
काट्यांचे ठाव झोंबले
तव छंद मनी जपिले
मम आभासी भासले
तव रुष्ट होऊन बसिले
मन कळवळून आक्रांदिले
डाव घटीकेचा ठरीला
क्षणात ची फिस्कटला
तव प्रीत आज जैसे
फास गळीचा उरीला
--स्नेहल
अरे संसार संसार..!!
अरे संसार संसार
नाही घडीचा खेळ
सात जन्माचा बंध
नाही नात्यांचा घोळ
अरे संसार संसार
नाही शरीराचं मिलन
दोन जीवांचं प्रेम
अन सुखाचं नंदनवन
अरे संसार संसार
नाही अपेक्षा संपूर्ण
दोहोंची साथ असते
आत्मीयतेने परिपूर्ण
अरे संसार संसार
नाही झगडा, कटकट
स्वर्गातली गाठ
अशी सुटेना झटपट
अरे संसार संसार
नाही रहाट गाडगा
प्रेमाने करावे लागे
संकटांचा सामना
अरे संसार संसार
नाही क्षणाचा सांभाळ
जन्मोजन्मीच नात
देवाने बांधला मेळ
अरे संसार संसार
प्रेमाचे ते प्रतिक
आयुष्य सरे तरी
भासे ते आकर्षक
--स्नेहल
रासलीला...!!
सावळा तो कृष्ण मुरारी
रासक्रीडेचे राग आळवी
धून मधुर बासरीची ती ऐकुनी
स्तिमित होई राधा हि भोळी
रासलीला ती अति अदभूत
रंगमहाली राधेला अर्पित
प्रेमस्वरूप ते रूप मनोहर
बघून होई राधा हि स्तंभित
निधुवनात घुमे प्रीतीचे संगीत
गोपिका हि धरती ठेका रंगीत
विलोभनीय प्रेमाचे ते रूपक
सृष्टी बघे होऊनिया अचंभित
--स्नेहल
१४ ऑगस्ट... माझा वेलेनटाइन डे....!!
वेलेनटाइन डे आहे म्हणे आज
प्रेमात रंगून जायचं म्हणे आज
गुलाबच फुल द्यायचं, चोकोलेट द्यायचं
हातात हात घालून फिरायचं असत म्हणे आज
प्रेम मी हि केल होत
हृदय माझ हि अचानक धडकल होत
पण तो दिवस १४ ऑगस्ट होता
म्हणून काय त्या प्रेमाला अर्थ नव्हता..?
चोकोलेट नव्हत, गुलाब नव्हत
जवळ फुल दिसलं ते हि जास्वंदाच होत
गुलाब दिल नाही, चोकोलेट दिल नाही
म्हणून काय माझ प्रेम झाल नाही..?
हातात हात घेऊन प्रपोज करणं पटत नव्हत
अति जवळ जाणं तर चांगल हि वाटत नव्हत
हातात हात घेतला नाही, तेव्हा जवळ हि गेलो नाही
म्हणून माझ प्रेम काही कुठे अडलं नाही..
भावनांच्या कल्लोळात हा गोंधळ होता
कवितेने तेव्हा मला हळूच इशारा केला होता
समोरासमोर बोलण तर खूपच कठीण गेलं
म्हणून शब्दांनीच प्रितीच निमंत्रण द्यायचं ठरवलं
आणि मी कविता लिहिली,, हळूच तिला दिली
तिनेही चक्क वाचली,, खुदकन गालात हसली
वेलेनटाइन नसूनही,, मन मात्र लगेच जुळली
तारीख आडवी आली नाही,, प्रीत कुठे हि अडली नाही
वेलेनटाइनबाबा खुश झाला,, तारखेशिवाय प्रसाद दिला
प्रेम तेच श्रेष्ठ ठरले,, लालूच न दाखवता ते घडले
स्पर्शाची गरज लागली नाही,, अपेक्षा कुणीच ठेवली नाही
मनात मन अस काही गुंफल,, म्हणूनच प्रेमाचं ते फुल आजही नाही सुकलं
..................प्रेमाचं ते फुल आजही नाही सुकलं
----स्नेहल
ते प्रेम..!!
पाकळी त्या फुलाची
आजहि पुस्तकी खुलते
सुगंध त्या प्रीतीचा
आजही जीवनी दरवळे
आठवती ते दिन अन
स्वप्नांनी सजलेल्या राती
व्यतीत केलेले हरक्षण
होते जे तुझ्यासोबती
सांजवेळी माझ ते
रोज तुला भेटण
तुझ्या मनात माझ
ते अस्तित्व शोधण
आनंदाचे दिन सरले
तुजवीण न काही उरले
आज तुझ दिसन प्रिये
फक्त स्वप्नीच उरले
लक्ष येतात, लक्ष जातात
तूझी सर ना येई कोणा
आजही ह्या मनी, प्रिये
फक्त न फक्त तुझ्याच खुणा.........!!
--स्नेहल
माझ्या मनीच गाव..!!
माझ्या मनीच्या गावी,, चला जाऊया आपण
बघून तो प्रेमभाव,, दु:ख जाऊया विसरून
माझ्या मनीच्या गावी,, एक सुंदर मंदिर
सर्व धर्मियांसाठी,, तिथे सर्वांना आदर
माझ्या मनीच्या गावी,, सारे सारे हिरवेगार
शेत खळ्यात चाले,, गाई बैलांची रेलचेल
माझ्या मनीच्या गावी,, घरे अति टुमदार
बंगळी वर खेळ खेळी,, छोटी छोटी पोर
माझ्या मनीच्या गावी,, झुळझुळ वाहे नदी
पाणी भरण्या किनारी,, जमती बाया अन पोरी
माझ्या मनीच्या गावी,, सांजवेळ हि सोनेरी
गाई बैलांची जोडी,, येऊ लागतात घरी
माझ्या मनीच्या गावी,, पाखरांची चिवचिव
नसे भीती कुणाची,, मुक्त फिरती हे जीव
माझ्या मनीच्या गावी,, माणसांचे ताटवे
फुलापरी कोमल,, नसे काही ना नखरे
माझ्या मनाच्या गावी,, पैश्याची चणचण
पण मनाची श्रीमंती,, अशी कुठेही नसेन
-- स्नेहल
कोंलेज कट्टा २..!!
तोंडी परीक्षेला तर सरांच्याच तोंडाला फेस येई
नवनवीन चेहरे पाहून त्यांचीच तारांबळ होई
वर्षभर न पाहिलेली तोंड त्या परीक्षेला
तोंडवर करून उभी बघून त्यांची हि जीभ वळवळून येई
एकदा सरांनी मला विचारले होते, मुंबईच्या पोदार कॉलेजचे का तुम्ही
मी म्हणालो नाही तर,, सर ह्याच कॉलेजचे आहोत आम्ही
सर म्हणाले,, हो का.. मला वाटले मुंबईचे असाल म्हणून इथे कधी दिसत नसाल
सारया वर्गाने दात विचकले,, त्या तोंडी परीक्षेला मी मोठ्या धेर्याने तोंड दिले
वर्षभर गायब राहूनही जर्नल्स मात्र कम्प्लीट असायचे
जर्नल्सवर सही घेताना मात्र देवच आठवायचे
ज्यांची हवी सही ते सर हि तोंड फिरवायचे
अरे तो मी नव्हेच म्हणून थाटात सांगायचे
मग त्यांचीच ओळख त्यांना पटवून द्यावी लागे
वर्षभर हजर नसल्याचे काहीतरी कारण ठोकावे लागे
रडून बोंबलून सही तर मिळूनच जायची
ह्या प्रसंगाची सरांना हि भरपूर मजा यायची
अण्णाच्या टपरीवर मैफल जमायची
सुख दुखाच्या गप्पांची फैरी झडायची
सुख असायचं मुलींचे स्वप्न बघायचं
अन दुख फक्त एक, ती न पटल्याच
मुलींच्या मागे फिरणं तर कधी जमल नाही
खूप आवडेल अस नजेरेने कुणी हेरल नाही
जिला Heart दिल ती पण Art ला होती
मग मी Science सोबत थोडीशी "Art" हि शिकली होती
विज्ञानाच्या दुनियेत प्रेमाची कला जुळली
आयुष्यभराची अशी एक मैत्रीण मला भेटली
शिक्षण पूर्ण झाल,, कट्टा हळूहळू दूर गेला
जबाबदारीच्या ओझ्याखाली हा जीव मात्र दबत गेला
--स्नेहल
कॉलेज कट्टा...!!
कॉलेजचे ते दिन सुखाचे ,आनंदाचे, उत्साहाचे
भविष्याचा विचार करत लेक्चर बंक करण्याचे
मैत्रिणीमध्ये आपला जोडीदार शोधण्याचे
तर कधी रात्ररात्र जागून अभ्यास करण्याचे
सरांना प्रश्न विचारून हैराण करायचे
कधी खिडकीतून तारुण्य न्याहाळायचे
कुणाच आपल्याकडे लक्ष गेलच
तर मनातून हळूच ओशाळायचे
केमेस्ट्री ल्याब मध्ये केलेला घोळ
दुसरच केमिकल मिक्स केल्याने उठलेले धुराचे लोळ
आधी सरांनी केलेला पोबारा
ल्याब चा तर झालेला पुरता धुराडा
म्याथ तर काही जमेना
ती आकडेमोड जराही उमजेना
त्या आकड्यात कधी उत्साह वाटला नाही
पास होण्यापलीकडे त्यावर जीव कधी जडला नाही
लायब्ररी सारखी मात्र दुसरी जागा नाही
अभ्यासानंतर जी झोप लागते तिला कुठे तोड नाही
अभ्यासासोबत झोप इथल्याशिवाय कुठे जमत नाही
लायब्ररी शिवाय अभ्यासामध्ये म्हणून तर मन रमत नाही
एकदा कॉलेज मधून जाताना रस्त्यात सर दिसलेले
गाडीवरून होते निवांत चाललेले
सरांना जोरदार रामराम ठोकलेला रस्त्याने
प्रतिक्रियेत तोल गेल्याने सर पडले जावून उताणे
रागवण्यापेक्षा सर स्वता:च हसले होते
गाडीमध्ये त्याचं शर्ट अजूनही फसले होते
सर काही मदत करू का जेव्हा विचारले होते
परत रामराम नको करू बाबा एव्हढेच त्यांनी विनवले होते
कॉलेज चे दिन सरून गेले पण आठवणी मात्र सोडून गेले
सारे सुख मिळते आज पण ते दिन स्वप्नवत घडून गेले
आज हि मन ते दिन शोधते,, भविष्यासोबत भूतकाळ हि आठवते
पण खर सांगू मित्रानो,, भविष्यापेक्षा मन,, भूतकाळातच जास्त रमते
--स्नेहल
Tuesday, March 15, 2011
फोटो....!!
फोटो दिला तिने मला केस मोकळे सोडलेला
म्हणाली उवा झालेल्या रे हा फोटो काढताना
म्हंटल, अग दुसरा फोटो सापडलाच नाही का तुला
म्हणाली, होता ना पण त्यात होता तोंडाला रुमाल बांधलेला..
कर्म माझ.! म्हणून कपाळाला हाथ मारला
फोटो हातात घ्यायला हि माझा हात थांबला
तिच्या पेक्षा तिच्या केसातच रेंगाळलो
फोटो बघून मग स्वतावरच डाफरलो..
ती म्हणाली अरे तुझी जरा गम्मत केली
उगीच नजर लागू नये म्हणून हि युक्ती केली
म्हंटल अग नजर लागणारच काय.. टाकणार हि नाही
आता कधी फोटो तुझ्याकडे मागणार हि नाही....:)
पण.., आजही तो फोटो जवळ बाळगतो
पण तिच्यापेक्षा जास्त (नसलेल्या) उवा च आठवतो
फोटो मधून हि ती खुदकन हसते
आठवणीना पुन्हा उधान आणते...:)
--स्नेहल
म्हणाली उवा झालेल्या रे हा फोटो काढताना
म्हंटल, अग दुसरा फोटो सापडलाच नाही का तुला
म्हणाली, होता ना पण त्यात होता तोंडाला रुमाल बांधलेला..
कर्म माझ.! म्हणून कपाळाला हाथ मारला
फोटो हातात घ्यायला हि माझा हात थांबला
तिच्या पेक्षा तिच्या केसातच रेंगाळलो
फोटो बघून मग स्वतावरच डाफरलो..
ती म्हणाली अरे तुझी जरा गम्मत केली
उगीच नजर लागू नये म्हणून हि युक्ती केली
म्हंटल अग नजर लागणारच काय.. टाकणार हि नाही
आता कधी फोटो तुझ्याकडे मागणार हि नाही....:)
पण.., आजही तो फोटो जवळ बाळगतो
पण तिच्यापेक्षा जास्त (नसलेल्या) उवा च आठवतो
फोटो मधून हि ती खुदकन हसते
आठवणीना पुन्हा उधान आणते...:)
--स्नेहल
Tuesday, February 22, 2011
सहजच...
हाताची घडी गालावर बोट
शांतता वाहते मुखातून
भावनांचा उद्रेक होई अंतरी
वादळ उठते मनातून
--स्नेहल
सांजवेळी चाले
वेदनांची रेलचेल
मनातुनी वाहे
आठवणी भळभळ....
--स्नेहल
काळाने करता घाव
मनाची होई तळमळ
आठवांच्या खपल्या उडती
अन जखम वाही भळभळ
--स्नेहल
हाताची घडी गालावर बोट
शांतता वाहते मुखातून
भावनांचा उद्रेक होई अंतरी
वादळ उठते मनातून
--स्नेहल
पावसात भिजण्याचा
फक्त बहाणा असतो
खरा उद्देश तर
अश्रू लपवण्याचा असतो
--स्नेहल
प्रेमाची कक्षा
इतकी रुंद असावी
कुठे हि असलं तरी
मन त्यातच सामवावी...
--स्नेहल
परीस शोधण्यापेक्षा सखी
मी प्रेमाचं सोनच शोधतो
बाह्य स्पर्शाशिवाय ते
शुद्ध अन प्रिय भासत
--स्नेहल
शांतता वाहते मुखातून
भावनांचा उद्रेक होई अंतरी
वादळ उठते मनातून
--स्नेहल
सांजवेळी चाले
वेदनांची रेलचेल
मनातुनी वाहे
आठवणी भळभळ....
--स्नेहल
काळाने करता घाव
मनाची होई तळमळ
आठवांच्या खपल्या उडती
अन जखम वाही भळभळ
--स्नेहल
हाताची घडी गालावर बोट
शांतता वाहते मुखातून
भावनांचा उद्रेक होई अंतरी
वादळ उठते मनातून
--स्नेहल
पावसात भिजण्याचा
फक्त बहाणा असतो
खरा उद्देश तर
अश्रू लपवण्याचा असतो
--स्नेहल
प्रेमाची कक्षा
इतकी रुंद असावी
कुठे हि असलं तरी
मन त्यातच सामवावी...
--स्नेहल
परीस शोधण्यापेक्षा सखी
मी प्रेमाचं सोनच शोधतो
बाह्य स्पर्शाशिवाय ते
शुद्ध अन प्रिय भासत
--स्नेहल
Thursday, February 10, 2011
मधुशालेचा राजा..!!
शालेत न जाऊन बी आवडे आपल्याला मधुशाला,,
आपल सगलं ऐकता तिथे काय बी बोला
रोज ठरवतो आपण दारूच्या नादी लागायचं नाय,,
लेका त्या वाटेला तर मुलि जायचंच नाय
रातीला येताना "जिवाभावाचा" तो गुत्ता दिसतो,,
मन म्हणत नाही पण साला हा पाय लगेच वलतो
गुत्त्यात मग मनापासून एक "प्रोमिष" घेतो,,
एकच पेग पिऊ हे मनापासून फिक्श ठरवतो
दर पेगला साला एक "प्रोमिष" घेतच रहतो,,
अन बाटली संपली तरी बी साला मी मांगतच राहतो
थाटात मंग आपुन भायेर पडतो,,
ताठ मानेने वाकडी तिरपी घरची वाट पकडतो
स्वतःला मंग मी समजाया लागतो राजा,,
रस्त्यात बगायचा मंग आपला गाजावाजा
अरे लोक बी आपल्या बाजूने जात नाय
बायांची तर ह्यो राजाकडे बगायची बी हिम्मत नाय
पण घरी येताच साली हि बायको करते दंगा,,,
ह्या राजावर साली उगारते हि डंडा..?
राजाचा करतीस का अपमान,,
मंग आपण हि विसरतो आपल भान
बायको खाई मंग जोरदार फटके,,
पोर तर भीतीने आधीच घराबाहेर सटके
अरे राजा हाये असा थोडी हरणार,,
मान हरवला पण ऐट थोडी सोडणार
आपल्याला कुणाची गरज न्ह्याय,,
गुत्त्यावर आपल बी एक "खात" हाय
बायको पोर गेले दोग बी उडत काय फरक पडत नाय,,
लेका आपल्याला त काय दारू सोडायची नाय,,
...............मधुशालेचा आपणच राजा हाय
--स्नेहल
Wednesday, February 9, 2011
माझ्या मना...!!!
माझ्या मना समजून घे रे,, ह्या व्यथा वेदना
येणार ती नाही फिरुनी,, तुझ्या ठायी पुन्हा
रेतीचे ते घर स्वप्नांचे,, एका वादळाने गेले उडून
आनंदाचा तो संसार,, सारे गेले आज तुटून
माझ्या मना विसरून जा रे,, त्या क्षणाच्या खुणा
येणार ती नाही फिरुनी,, तुझ्या ठायी पुन्हा
प्रीतच होती अशी रुसलेली,, तू उराशी पक्की जपलेली
हसुनी ती तर निघून गेली,, तू का अश्रु सवे बिलगती
माझ्या मना सोडून दे रे,, त्या प्रीतीच्या भावना
येणार ती नाही फिरुनी,, तुझ्या ठायी पुन्हा
ती होती श्वास ती होती प्राण,, प्रेमात गुंतलेलो विसरून भान
विसरुनी मजसी गेली निघून,, गोड हास्य मजपाशी सोडून
माझ्या मना खर सांगू का रे,, ती अजुनी आठवे मला
विसरणे तिला आहे कठीण,, सावरू कसा स्वताला
माझ्या मना सांग ना रे,, खरच नाही येणार का ती पुन्हा..??
अश्रूना आवरण्या झाले,, आता कठीण मला....
अश्रूना आवरण्या झाले,, आता कठीण मला....
--स्नेहल
खेळ असा हा मोडलेला.....
खेळ असा हा मोडलेला,, दोन घडीतच विस्कटलेला
खेळ असा हा मोडलेला...........
नियतीचा हा छंद निराळा,, दोन जीवांना करून वेगळा
अश्रुना देऊन या माथी,, देव असा का रुसलेला
खेळ असा हा मोडलेला (२),, दोन घडीतच विस्कटलेला.....
खेळ असा हा मोडलेला.............
सारे जण हे मज विचारी,, दूर ती जावून का बसली
शब्द हरवले प्रीत हि रुसली,, भाव असा हा हरवलेला
खेळ असा हा मोडलेला(२),, दोन घडीतच विस्कटलेला.....
खेळ असा हा मोडलेला............
प्राण नको अन नको हे जीवन,, बंध तुटता तिळतिळ तुटले मन
स्पंदनानी केले बंड,, श्वास असा हा घुसमटलेला
खेळ असा हा मोडलेला(२),, दोन घडीतच विस्कटलेला.....
खेळ असा हा मोडलेला.........
विरहाचे हे क्षण निखारी,, कारुण्याने मन तुज पुकारी
काळीज हे पण ठसठसलेलं,, तुजवीण मी हा बावरलेला
खेळ असा हा मोडलेला(२),, दोन घडीतच विस्कटलेला.....
खेळ असा हा मोडलेला........
खेळ असा हा मोडलेला.............................
--स्नेहल
आदर्श....
"आदर्श" म्हणवता म्हणवता चांगलेच "आदर्श" घडवले
"आदर्श" शब्दाचे इतके वाभाडे कुणी कधीच नाही काढले
कुणाचा "आदर्श" घेण्याची हि आता भीती वाटतेय
कुणासमोर आदर्श म्हणवायची तर खूपच लाज वाटतेय
कल (माडी), आज बंगला आणि गाडी आहे
घोटाळ्यांच्या मोहिमेत ह्यांची तर आघाडी आहे
कलम लावून हि ह्यांना काही फरक पडत नाही
डोळे अन दाढी ह्यांची कधी पांढरी पडत नाही
घोटाळ्यांचा राजा ,, भ्रष्टाचाराचा शेहेनशहा
CBI ची याला भीती नाही,, कारण सोबत आहे गॉगलवाला (DMK)
सरकार मध्ये होता आज त्यांचाच पाहुणा झालाय
२ जी राजाचा थाट काही कमी नाही झालाय
"वाटले" तर खूप ह्यांनी,, पण आता ह्यांचीच "वाट" लागलीय
पैश्याची "वाट" शोधता आता CBI ची "वाट" दिसू लागलीय
स्व कर्माचे "आदर्श" फळ ह्यांच्या "वाटी" आलय,
आपल्याच कर्माची (मतदान) फळ अस "वाटू" लागलय
--स्नेहल
प्रितीच फुलपाखरू..!!
प्रीतीच्या फुलपाखरू
हळूच अवतरत
निरस जीवनात
रंगत भरत...
प्रितीच फुलपाखरू
भुरकन हि उडत
भावनेचा खेळ
मनसोक्त खेळत...
प्रितीच फुलपाखरू
हास्य फुलवत
कधी विरहात
अश्रुनी ओलावत...
---स्नेहल
चारोळ्या..!!
तुज विसरण
मुळी शक्यच नाही
मनावर तुजवीण
कुणाच राज्य नाही...
--स्नेहल
प्यार वोह नहीं की करके छोड़ दिया
प्यार वोह नहीं जो छू के निकल लिया
प्यार तो नाम है खुशियाँ और त्याग का
ये नहीं की एकदूसरे को पा लिया तो हो गया...
--स्नेहल
दु:खाचे ढग सारून
सुखाचा वर्षाव होईल
जीवनाच्या आसमंतात
हर्षाचा पाऊस होईल..
--स्नेहल
सात जन्मीचे भासे जैसे
तुझ न माझ नात
नसे स्वार्थ अन नसे अपेक्षा
फक्त प्रेमाचं हित..:)
--स्नेहल
दोन जीवांचा खेळ
नियतीने क्षणात जिंकला
राजा राणीच्या सुखात
विरहाचा एक्का सोडला...
--स्नेहल
नियतीने जुळवले
नियतीने खेळवले
अन आज नियतीने
मनसोक्त रडवले !!
--स्नेहल
मोडलेला डाव आज
मला रडवत नाही
तो सावरण्याचा प्रयत्न
मी अजूनही सोडत नाही..
--स्नेहल
प्रेम मागून हि मिळत नाही
कळून हि काही वळत नाही
वेडा मजनू म्हणते ती पण
वेड प्रेम काही तिला कळत नाही...
--स्नेहल
दगड टाकूनच
तरंग उठतात
प्रेम केल्यावरच
भावना कळतात
--स्नेहल
आज मी तिच्याकडे
मागणार आहे प्रेम
बघू तिच्याहि भावना
आहेत का सेम....:):)
--स्नेहल
जीवनच कोर झालय
मोह तरी कसला करू
जगणच झालय मुश्कील
वेगळ अजून काय मरू....
--स्नेहल
भाव तिचेच झळकती
माझ्या ह्या मुखातून
तिचाच आवाज येई
ह्या हृदयाच्या स्पंदनातून...:)
--स्नेहल
मुळी शक्यच नाही
मनावर तुजवीण
कुणाच राज्य नाही...
--स्नेहल
प्यार वोह नहीं की करके छोड़ दिया
प्यार वोह नहीं जो छू के निकल लिया
प्यार तो नाम है खुशियाँ और त्याग का
ये नहीं की एकदूसरे को पा लिया तो हो गया...
--स्नेहल
दु:खाचे ढग सारून
सुखाचा वर्षाव होईल
जीवनाच्या आसमंतात
हर्षाचा पाऊस होईल..
--स्नेहल
सात जन्मीचे भासे जैसे
तुझ न माझ नात
नसे स्वार्थ अन नसे अपेक्षा
फक्त प्रेमाचं हित..:)
--स्नेहल
दोन जीवांचा खेळ
नियतीने क्षणात जिंकला
राजा राणीच्या सुखात
विरहाचा एक्का सोडला...
--स्नेहल
नियतीने जुळवले
नियतीने खेळवले
अन आज नियतीने
मनसोक्त रडवले !!
--स्नेहल
मोडलेला डाव आज
मला रडवत नाही
तो सावरण्याचा प्रयत्न
मी अजूनही सोडत नाही..
--स्नेहल
प्रेम मागून हि मिळत नाही
कळून हि काही वळत नाही
वेडा मजनू म्हणते ती पण
वेड प्रेम काही तिला कळत नाही...
--स्नेहल
दगड टाकूनच
तरंग उठतात
प्रेम केल्यावरच
भावना कळतात
--स्नेहल
आज मी तिच्याकडे
मागणार आहे प्रेम
बघू तिच्याहि भावना
आहेत का सेम....:):)
--स्नेहल
जीवनच कोर झालय
मोह तरी कसला करू
जगणच झालय मुश्कील
वेगळ अजून काय मरू....
--स्नेहल
भाव तिचेच झळकती
माझ्या ह्या मुखातून
तिचाच आवाज येई
ह्या हृदयाच्या स्पंदनातून...:)
--स्नेहल
मजेशीर चारोळ्या... आभार मित्र मंडळी..!
अरविंद मोरे-:
नाही पुन्हा भेटणार
एकदा बंद पडल्यावर श्वास
एकदाच भेट मला
पुन्हा नाही देणार त्रास
मी-:
नको भेटूस बाबा
राहा तुझ्या घरी
श्वास बंद पडल्यावर
येईन तुझ्या दारी...:)
--स्नेहल
संतोष -:
गाव सोडतेय म्हणे,
असं ऐकलंय तर खरं........
जाण्यापुर्वी विकुन जातेय,
तीनेच बांधलेली घरं.......
स्नेहल-:
जाऊ दे तिला लवकर
तेच आहे बर..
विकता विकता एक दिवस
विकेल तुझीच घर..:):):)
संतोष -:
अरे
माझं घर तिनं विकावं,
हीच तर माझी आशा होती......
तीच्या वेड्या प्रेमात तर,
माझी ही दुर्दशा होती......
स्नेहल -:
वेड्यांशी प्रेम करून
असच काहीस होत
विकल सार जात अन
इथच घोड पेंड खात....:)
संतोष -:
तीला वेडं कसं म्हणु रे,
मीच गाढव असेल ना.....
न वाचता मन तीचे,
प्रीत केली खुप मीच ना....
स्नेहल-:
तिने मनसोक्त लाथाडायच
अन गाढव तू का व्हायचं..?
जिला तुझ्या प्रेमाची किंमत नाय
त्या गाढवीला गुळाची चव काय..:):)
संतोष-:
अरे
तीने लाथाडले तरी माझी,
प्रीत थोडीच संपणार आहे....
एकदिवस तीच माझी,
प्रीत पाहुन रडणार आहे...
स्नेहल-:
प्रीत पाहून ती
रडणार आहे पण
मगरीच्या आसुने
थोडी कुणी भुलणार आहे..??
बायकांचं अस असत
स्वताचा स्वभाव दाखवायचा
लाजरा अन बुजरा
आणि मुठ उघडली कि
आत सापडतो नवरा.......:):)
--स्नेहल
जन्मोजन्मी तूच तू भेटावी
साथ कायम तुझीच लाभावी
फक्त...
कडकलक्ष्मी म्हणून न होता
तू भाग्यलक्ष्मी म्हणून भेटावी...:):)
--स्नेहल
Saturday, February 5, 2011
सहज सुचलेलं..!
काळ्याभोर आकाशात
चांदण्यांनी केली गर्दी
ऐकव तुझ्या चारोळ्या
जमले सारे दर्दी...!!!
--स्नेहल
तुझ वेगळेपणच
मनाला भावते
लाखांमध्ये हि मला
तेच खुणावते..!!
--स्नेहल
सात जन्मीचे भासे जैसे
तुझ न माझ नात
नसे स्वार्थ अन नसे अपेक्षा
फक्त प्रेमाचं हित...!!
--स्नेहल
तिच्या हास्याच्या
दोन घटका
करती दु:खातून
तात्काळ सुटका..!!
--स्नेहल
ह्या दुष्टांच्या पापांनी
झालाय देश हि भग्न
घोटाळ्यात झालाय
जो तो मग्न...!!
--स्नेहल
ह्यांच्या घोटाळ्यांचा
पडे जनतेला भुर्दंड
जनाची ह्यांना ना लाज
मन हि ह्यांचे षंढ...!!
--स्नेहल
राजकारणी...??
ह्यांची ना कोणती जात
ह्याचं ना कोणत कुळ
काय कोणास ठाऊक
कुठून उपटल हे मूळ..?
--स्नेहल
तुज विण होई
ना कशाचा हर्ष
हर क्षण घेऊन येई
तुझी आठवण प्रकर्ष
--स्नेहल
क्षणाप्रमाणे मुखवटे बदलत गेलो
होतो एक, मी दुसराच बनत गेलो
वेगवेगळ्या मुखवट्यांच्या जगात
मी स्वतःला हि विसरत गेलो
--स्नेहल
नियती ने वापरले
दुष्ट हत्यारांचे भांडार
दणकट प्रीतीला हि
पडले विरहाचे खिंडार
--स्नेहल
चांदण्यांनी केली गर्दी
ऐकव तुझ्या चारोळ्या
जमले सारे दर्दी...!!!
--स्नेहल
तुझ वेगळेपणच
मनाला भावते
लाखांमध्ये हि मला
तेच खुणावते..!!
--स्नेहल
सात जन्मीचे भासे जैसे
तुझ न माझ नात
नसे स्वार्थ अन नसे अपेक्षा
फक्त प्रेमाचं हित...!!
--स्नेहल
तिच्या हास्याच्या
दोन घटका
करती दु:खातून
तात्काळ सुटका..!!
--स्नेहल
ह्या दुष्टांच्या पापांनी
झालाय देश हि भग्न
घोटाळ्यात झालाय
जो तो मग्न...!!
--स्नेहल
ह्यांच्या घोटाळ्यांचा
पडे जनतेला भुर्दंड
जनाची ह्यांना ना लाज
मन हि ह्यांचे षंढ...!!
--स्नेहल
राजकारणी...??
ह्यांची ना कोणती जात
ह्याचं ना कोणत कुळ
काय कोणास ठाऊक
कुठून उपटल हे मूळ..?
--स्नेहल
तुज विण होई
ना कशाचा हर्ष
हर क्षण घेऊन येई
तुझी आठवण प्रकर्ष
--स्नेहल
क्षणाप्रमाणे मुखवटे बदलत गेलो
होतो एक, मी दुसराच बनत गेलो
वेगवेगळ्या मुखवट्यांच्या जगात
मी स्वतःला हि विसरत गेलो
--स्नेहल
नियती ने वापरले
दुष्ट हत्यारांचे भांडार
दणकट प्रीतीला हि
पडले विरहाचे खिंडार
--स्नेहल
Friday, February 4, 2011
माझ्या मनीचा पाऊस..!!
आज माझ्या हि अंगणात पाऊस पडतोय
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
ती सांजवेळ,, ढगांनी हि साधला मेळ
वीजेच ते कडकडण,, हृदयाचं अति फडफडण
पानांची सळसळ,, मनाची तळमळ
सार कस अचानक दाटून आल होत..,,
पावसाप्रमाणे प्रेम माझ हि ताटकळलं होत
आजही तो क्षण तसाच आठवतोय....
आज माझ्या हि अंगणात पाऊस पडतोय
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
भिजलेल ते तन,, सैरभैर झालेलं मन
अवघडलेले शब्द,, दोघे अति स्तब्ध
प्रीतीचा बहार,, ढगांचा प्रहार
सार काही अति सहज मिळून आल होत..,,
पावसाप्रमाणे मन माझ हि अवघडल होत
आज हि तो भाव मनी जागतोय...
आज माझ्या हि अंगणात पाऊस पडतोय
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
मातीचा सुंगध,, प्रीतीचा गंध
अंतरीची इच्छा,, दोहोंची स्वेच्छा
प्रीतीची साद,, प्रेमाचा प्रतिसाद
सार काही अवचित घडून गेल होत..,,
प्रेमच ते फुल आज हळूच उमलल होत
आज हि तोच क्षण मनोमन जगतोय...
आज माझ्या हि अंगणात पाऊस पडतोय
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
--स्नेहल
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
ती सांजवेळ,, ढगांनी हि साधला मेळ
वीजेच ते कडकडण,, हृदयाचं अति फडफडण
पानांची सळसळ,, मनाची तळमळ
सार कस अचानक दाटून आल होत..,,
पावसाप्रमाणे प्रेम माझ हि ताटकळलं होत
आजही तो क्षण तसाच आठवतोय....
आज माझ्या हि अंगणात पाऊस पडतोय
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
भिजलेल ते तन,, सैरभैर झालेलं मन
अवघडलेले शब्द,, दोघे अति स्तब्ध
प्रीतीचा बहार,, ढगांचा प्रहार
सार काही अति सहज मिळून आल होत..,,
पावसाप्रमाणे मन माझ हि अवघडल होत
आज हि तो भाव मनी जागतोय...
आज माझ्या हि अंगणात पाऊस पडतोय
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
मातीचा सुंगध,, प्रीतीचा गंध
अंतरीची इच्छा,, दोहोंची स्वेच्छा
प्रीतीची साद,, प्रेमाचा प्रतिसाद
सार काही अवचित घडून गेल होत..,,
प्रेमच ते फुल आज हळूच उमलल होत
आज हि तोच क्षण मनोमन जगतोय...
आज माझ्या हि अंगणात पाऊस पडतोय
आठवणींची पान अलगद उलगडतोय..
--स्नेहल
Subscribe to:
Posts (Atom)